“η γυναίκα χαμογελά στο στομάχι της.

Επειδή το μωρό κυριαρχεί υπάρχει μια αυγή των ανθρώπων στον κόσμο.

Επειδή το μωρό πλέει στο νερό και στο αίμα του υπάρχει μια κραυγή των ανθρώπων στον κόσμο.

Επειδή το μωρό θηλάζει υπάρχει ένας λαός φτιαγμένος από γάλα στη διάθεσή της. Υπάρχουν δέντρα από γάλα. Υπάρχουν κρεβάτια από γάλα.

Υπάρχουν δάχτυλα από γάλα. Υπάρχουν οπίσθια από γάλα. υπάρχουν πολλοί κόσμοι από γάλα για να μπορείς να περπατήσεις κάτω από το φεγγαρόφωτο”

“το πραγματικό το ξέρουμε και μας έχει απογοητεύσει από την ηλικία των τεσσάρων“

"Αληθώς σας λέγω ότι εις εξ υμών θέλει με παραδώσει"

“Θεέ αχόρταγε ο την αγρυπνία μου τρέφων..

..θεέ διψασμένε που την αιώνια δίψα ανανεώνεις στα δικά μου δάκρια”

“Μητέρα, εγώ για να μη φάω έβαλα μέλισσες στο στόμα μου..

όμως καλό δε σου 'κανε.”

“Χθες το βράδυ είδα πάλι τον ίδιο εφιάλτη Κούκλες κατα χιλιάδες πέφτουν απ τον ουρανό κι εγω γεμάτη φόβο σηκώνω το βλέμμα κι όλο αναρωτιέμαι – ποιος θα τις πιάσει; ποιος θα τις πιάσει;”

“Μαμά! Μαμά! Στείλε με στο χορό του πρίγκιπα! έχω μια λίμνη τυφλή ,δυο παγοπέδιλα νεκρά και εκείνη την τρύπα στην καρδιά που μπαινοβγαίνουν αρουραίοι. θα του τα χαρίσω! όλα θα του τα χαρίσω!

“έφαγαν ήπιαν κι έπειτα ένιωσαν μια απέραντη ανάγκη κάτι να συμβεί”

“έφαγαν ήπιαν κι έπειτα ένιωσαν μια απέραντη ανάγκη κάτι να συμβεί”

“βγάλε τη μάσκα σου από ζάχαρη να σε κοιτάξω”

© Κόσμοι από γάλα

© Κόσμοι από γάλα

“γιατί και ο ταπεινότερος, ο πιο ηλίθιος, ο πιο βλάκας ο πιο ελεηνός από εμάς αξίζει να χαμογελάει στην αιωνιότητα σαν μια φέτα από καρπούζι.”

Επιτρέπω στον εαυτό μου μια χαραμισμένη ζωή.

Κι όταν ο Θεός εισβάλει στο οχυρό..

..δε θα φτύσω ούτε θα βάλω φίμωτρο στο δάχτυλό του. θα το φάω σαν ένα λευκό λουλούδι

ο άνθρωπος είναι σατανικός λέω δυνατά ο άνθρωπος είναι ένα λουλούδι που πρέπει να καεί λέω δυνατά ο άνθρωπος είναι ένα πουλί γεμάτο λάσπη λέω δυνατα Κι ο θάνατος κρίνει με το συνηθισμένο του βλέμμα και ξύνει τον πρωκτό του

Ο άνθρωπος με τα μικρά ροζ δάχτυλα των ποδιών του, με τ' αξιοθαύμαστα δάχτυλά των χεριων του δεν είναι ένας βωμός αλλά ένα παράσπιτο, λέω δυνατά άσε τον άνθρωπο να μη φορέσει ποτέ ξανά το πανωφόρι του άσε τον άνθρωπο να μη γράψει ποτέ ξανά ένα βιβλίο άσε τον άνθρωπο να μη σηκώσει ποτέ ξανά το βλέμμα του σε μια γλυκιά νύχτα του Ιουλίου. Ποτέ. Ποτέ. Ποτέ. Ποτέ. Αυτά τα λέω δυνατά. Παρακαλώ τον Κύριο να μην ακούει

“Εν αρχή ην ο Λόγος..”

και ο Λόγος ονόμασε τα ύδατα, τη Γη κι αυτούς τους νέους κατοίκους με την εύθραυστη μνήμη..

Η νέα ζωή των νέων κατοίκων Που κατοικούν τον νέο κόσμο θα ξεκίνησει ως παραλήρημα, ως αυθεντικό συναίσθημα συνοδευόμενο από ιδρώτα και σπασμούς..

Ο άνδρας και η γυναίκα προικίστηκαν με τα ίδια γνωρίσματα που προικίστηκαν οι σκύλοι, οι φασιανοί, οι τόνοι και οι μπούφοι..

Με το πάθος ως πρώτη ύλη, οι πόλεις και η ηθική θα υψωθούν τόσο εύθραυστες που ένα απλό ξέσπασμα γέλιου θα μπορεί να τις γκρεμίσει

Για τη δημιουργία, υπολόγισα τον χρόνο που διαρκεί σε μια μαμά αγελάδα αυτό που μοιάζει με συναίσθημα Δύο μέρες! Όλα θα είναι ένα διαρκές χτίζε γκρέμιζε Όντας οι συγκινήσεις πρόσκαιρες, η έκσταση στιγμιαία και η μνήμη εύθραυστη, τίποτε πια δεν θα έχει σημασία, ή σχεδόν..

Η ζήλια θα εξαφανιστεί, το ίδιο η επιθυμία και η φιλία..

Οι αδελφικοί δεσμοί θα εξαφανιστούν το ίδιο κι ο έρωτας για πάντα..

Η έπαρση και η ταπεινότητα θα εξαφανιστούν, το ίδιο κι η ντροπή Γιατί 48 ώρες, είναι πολύ λίγο για να μπορέσει ένα συναίσθημα να αποκρυσταλλωθεί

Προσοχή όμως: δυο νύχτες είναι μια αιωνιότητα για να ονειρευτείς, αν έχεις αυτή την πρόθεση το ίδιο και για να φιλήσεις ή να χαϊδέψεις ή να σκοτώσεις κάποιον με τρόπο αργό"

“Κυριακή. Το σοβαρό διαλύεται σαν τη ζάχαρη στον καφέ. Η ζωή είναι πιο παράξενη από το θάνατο κι η ψυχή δεν πάει πουθενά. Δεν γίνεται να τα σκεφτούμε όλα.”

© 2017 / 2018 Κόσμοι από γάλα

© 2017 / 2018 Κόσμοι από γάλα

© 2017 / 2018 Κόσμοι από γάλα